جالبه - ما آدما که خدا همه دنيا رو به خاطر ما خلق کرده گاهي وقتا چقدر به خودفراموشي گرفتار ميشيم که همه چيز رو در ماديات و ظواهر خلاصه ميکنيم. شايستگي يه دختر که گل آفرينشه با اون همه استعداد و ظرفيت برامون ميشه شکل چشم و دماغ و ابرو و .... يعني همون چيزي که به قول معروف به يه تب بنده. يا يه تصادف....

به نظر شما هم واقعا شايستگي يه دختر به زيبايي ظاهرشه؟ يعني اگر اين دخترا که البته به نظر ميرسه بعضي هاشون قد مادر بزرگ من سن دارن، يه روزي اين به اصطلاح زيبايي رو از دست بدن ديگه شايسته نيستن؟ يعني اگه خدا وقتي ما آدما رو آفريد گفت اينا اشرف مخلوقات من هستن ، به خاطر زيبايي شون بود يا به خاطر ظرفيت و توانايي هاي عجيب روحي شون؟... براي خودمون (يعني دختراي ايروني) متاسفم که ما هم افتاديم تو دام دنيا گرايي و ظاهر گرايي . ماديگه چرا؟ ما که داريم دنيا رو بيدار ميکنيم حيفه که خودمون با لالايي هاي شيطاني به خواب غفلت فرو بريم . بچه ها بياين بيدار شيم. در ميزنن. يکي داره ما رو صدا ميزنه . يکي منتظرمونه. يکي منتظره ما رشد کنيم. روحمون بزرگ بشه تا بياد و به کمک ما دنيا رو از اين همه بي عدالتي نجاب بده . بچه ها بيدار شين تنهاست . بچه ها بيدارشين منتظره...