سلام .

نمیدونم شمایی که الان داری این پستو میخونی تا حالا تو وبم اومدی یا نه ؛

ولی اگه با ماوسی که دستت روشه یه کم بیای پایین تر

و تقریبا وبلاگمو ببینی ؛

تو هر صفحه ی وبم کم کمش یکی دوتا یادداشت که

درباره منو دوستامه پیدا میکنی ...

دوستایی که برام خیلی عزیز بودن و هستن و خواهند بود ! اما میدونی چیه ؟

اشکال من  اینه که خیلی تو گذشته و خاطراتش موندم

و نصف امسالمو وقف خاطرات گذشته کردم ...

یادم نبود دیگه ترم اول سال اول دبیرستان تکرار نمیشه ...

اینکه از فرصتام باید به نحو احسن استفاده کنمو یادم رفته بود ...

افسوس داره پی بردن به این حقایق ...

اونم اینکه آدم بخواد اشتباه خودشو بفهمه و بهش پی ببره ...

ولی خب یه تجربه ی خیلی خوب شد ؛

اینکه قرار نیست خاطره های قشنگ مون رو فراموش کنیم ،

ولی قرارم نیست بخوایم همش تو اون خاطرات زندگی کنیم

و حسرت رفتن اونا رو بخوریم ...

  من به این نتیجه با جون و دل رسیدم ...

تاوانشم معدلم بود ... کم نبود ؛ اصلا ،

ولی اون چیزی که من میخواستم به هیچ عنوان نبود ...

 

پس ایشالله واسه ترم دوم تلاشمو دو برابر میکنم ؛ جبران ترم اول !

اون خاطره های به یاد موندنی هم میرن یه قسمت ذهنم

و برای همیشه ثبت میشن ...

امیدوارم با من هم عقیده باشی !؟؟