سلام عرض شد، مجددا! (ایشش!) پررو شدید! چه خفرا؟! وای بچه ها تابستون دیگه واسم خیلی خسته کننده شده! از یه طرف میخوام برم مدرسه، از یه طرف نمیخوام ! آخه امسال دارم میرم مدرسه جدید! از دوستام جدا شدم! واااای ؛ خیلی بده! ولی عوضش دوستای جدید پیدا میکنم! همیشه از این کار خوشم میومده! البته کسی نیستم که همینجوری با کسی دوست شم ولی از پیداکردن دوستای باحال خیلی خوشم میاد! میدونید بچه ها! من عاشق کل کل کردنم! هیچ وقتم کم نمیارم! اینقدر دلم تنگ شده واسه یه کل کل حسابی با دوستام! بیخیال! تموم میشه میره! ولی واسم دعا کنید دوست خوب پیدا کنما! مثه قبلیا! ملسی !

اینم یه متن در وصف حال ما :

زندگی دیگه شادی نداره ... امید دیگه وجود نداره ... فقط میخوابم و میخورم ... به یه حقیقت دردناکی پی بردم ... که ... که ... وااای ! مهر مدرسه ها باز میشه ...!!!

سلام! نمیپرسم خوبید چون الان که تو وبلاگمید حتما حالتون خوبه! ببخشیدا که من یه کم رک و البته پرروام! دست خودم نیس! دوستام که از اخلاقم خیلی خوششون میاد؛ خودمم همینطور! پس شمام خوشتون بیاد دیگه! آفرین! خب! دوستای گلم اسمم سنائه و اسممو خیلی دوست دارم! ینی روشنایی! دیگه توضیح کافیه! (حالا چقدم توضیح دادم!) به هرحال! اگه به وبم سر بزنید ونظربدید، اینقده خوشحال میشم!!! (پ نه پ بیا و نشو!!) خب دیگه برید هرکار میخواید بکنید منم برم که بچم رو گازه! بوس به هموتون! (البته منهای پسرا!! پررو میشید آخه!!) بای بای!

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم ... همه تن چشم شدم ، خیره بدنبال تو گشتم ... شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم ... شدم آن عاشق دیوانه که بودم ... در نهان خانه ی جانم ، گل یاد تو درخشید ... باغ صد خاطره خندید ... عطر صد خاطره پیچید ... یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم ، پر گشودیم در آن خلوت دلخواسته گشتیم ... ساعتی بر لب آن جوی نشستیم ، تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت من همه محو تماشای نگاهت ... آسمان صاف و شب آرام ... بخت خندان و زمان رام ... خوشه ی ماه فروریخته در آب ... شاخه ها دست برآورده به مهتاب ... شب و صحرا و گل و سنگ ، همه دلداده به آواز شباهنگ ... یادم آید تو به من گفتی از این عشق حذر کن ، لحظه ای چند بر این آب نظر کن ... آب آیینه ی عشق گذران است ... تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است ؛ باش فردا که دلت با دگران است ... تا فراموش کنی ، چندی از این شهر سفر کن ... با تو گفتم حذر از عشق ندانم ... سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم ...روز اول که دل من به تمنای تو پر زد ، چون کبوتر لب بام تو نشستم ... تو به من سنگ زدی ، من نه رمیدم ؛ نه گسستم ... با تو گفتم که تو صیادی و من آهوی دشتم ... تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم ... حذر از عشق ندانم ؛ نتوانم ... اشکی از شاخه فرو ریخت ؛ مرغ شب ناله ی تلخی زد و بگریخت ... اشک در چشم تو لرزید ... ماه بر عشق تو خندید ... یادم آید دگر از تو جوابی نشنیدم ... پای در دامن اندوه کشیدم ... نه گسستم نه رمیدم ... رفت در ظلمت غم آن شب و شب های دگر هم ... نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم ... نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم ... بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم ....

فریدون مشیری

سلامتی اون پسری که باباش 10 سالگی زد تو گوشش هیچی نگفت ...

20 سالگی زد ، بازم هیچی نگفت ...

ولی وقتی 30 سالگی زد به گریه افتاد و اون موقع که پدرش پرسید : چرا گریه میکنی ؟؟!

گفت : پدر ... ! اون زمان که منو میزدید دستتون نمیلرزید ... ولی الان میلرزه ......

من با توام ... با تویی که اینطور با من حرف زدی ... دیروز نوای علاقه ات گوش فلک را کر کرده بود و امروز در برابر حرفم تنها پوزخند میزنی ... چه گفتم ؟ چه دارم که بگویم ؟ تنها میدانم دیگر تو ، تو نیستی و من هم من قبلی نخواهم بود ... مهم نیست ... زخم قلب من مهم نیست و نخواهد بود ... اینجا تنها تو هستی که حرف میزنی و من سر تاپا به گوشم ... قلبم میگوید گوش کن و دم نزن ... اما غرورم چه ؟؟! احساسم چه ؟؟! نه ... نخواهم گذاشت با سایه ی وهم انگیز و هولناک بی رحمیت نابودشان کنی ... یادت می آید روزی را که گفتی چرا اینقدر مغروری ؟؟؟! و حالا از من میخواهی تنهایت گذارم ... از من ؟؟ ... کسی که میگفتی تمام زندگیت بوده ... راستی اکنون هم هست ؟؟! نیست و نخواهد بود ... باشد ... تنها به امید جمله ای که روی انگشترم حک شده از تو میگذرم ... زندگی هنوزم هست ... من و تو هم هستیم ... تنها دیگر قلبم نیست ... کجاست ؟؟؟! انگشترم را از دستم بیرون می آورم و دوباره و صدباره جمله ی تسکین دهنده ام را میخوانم : این نیز میگذرد ... پس بگذر ...